Kościół pw. św. Jadwigi

   Bardzo wcześnie w Sadlnie wybudowano drewnianą kaplicę pod wezwaniem św. Wita. Miała ona powstać już około 1204 lub 1208 roku. Dokument wystawiony przez biskupa Tomasza 9 listopada 1240 roku, informuje o istnieniu w Sadlnie kościoła parafialnego, w którym proboszczem był Aleksander. 

Drewniany kościółek został rozebrany w 1477 roku. Prawdopodobnie podczas rozbiórki na jednej z desek znaleziono napis mówiący, że kościół został wybudowany dzięki fundacji św. Jadwigi. Dlatego też nowy kamienny, kryty gontem kościół otrzymał nowe wezwanie – św. Jadwigi. 

W 1560 roku świątynia, podobnie jak inne ząbkowickie kościoły, została przejęta przez protestantów, katolicy odzyskali ją dopiero w 1629 roku na mocy edyktu restytucyjnego. Podczas wojny 30-letniej w 1646 roku na wzgórzu kościelnym wojska cesarskie ustawiły działa, z których prowadzono ostrzał zajętego przez Szwedów zamku.

W 1682 roku kościół został poważnie uszkodzony podczas pożaru, który wybuchł 27 października. Naprawy trwały wiele lat. W 1698 roku zbudowano nowy chór, dwa lata później poświęcono nowy ołtarz wykonany przez cieślę Rothera. W 1706 roku kościół rozbudowano, a w 1721 roku wybudowano wieżę. Mimo to ogólny stan świątyni był bardzo zły. Dlatego też ostatecznie zdecydowano o rozbiórce gotyckiego kościoła i budowie nowego obiektu w stylu barokowym. Prace prowadzone pod okiem mistrza Ignatza Hausdorfa z Ząbkowic rozpoczęto w 1754 roku. Uroczyste poświęcenie nowego kościoła miało miejsce dwa lata później, w dniu jego patronki świętej Jadwigi – 15 października 1756 roku.

Podczas wielkiego pożaru w 1858 roku, który strawił większą część zabudowy w Ząbkowicach i Sadlnie, kościół św. Jadwigi nie doznał żadnych poważniejszych szkód.

W XIX wieku odnowiono wnętrze kościoła. Podczas remontu ząbkowicki malarz Karl Krachwitz wykonał ozdoby i złocenia ołtarzy oraz oprawy ołtarzy.

W październiku 1918 roku w kościele pozostawiono nie zgaszone świece, które stały się przyczyną poważnego pożaru. Ogień doszczętnie zniszczył ołtarz św. Wita. Uszkodzone zostały również freski na sklepieniu. Renowację świątyni przeprowadzili rok później malarze z Wrocławia Schneider i Kurz. Podczas prac, oprócz usunięcia szkód powstałych podczas pożaru, pomalowano również pozostałe ołtarze. Prace kosztowały 30 tys. marek.

Sklepienie kościoła jest ozdobione freskami autorstwa Johanna Michaela Steinera. Freski zostały wykonane dwa lata po ukończeniu budowy kościoła, w 1758 roku.

Całość wystroju wnętrza pochodzi z czasów budowy. Na uwagę zasługuje ołtarz główny świątyni z obrazem przedstawiającym św. Jadwigę, którą błogosławi wiszący na krzyżu Chrystus. Obraz, który kosztował 3000 talarów, ufundował hrabia Konstantin von Schlabrendorf ze Stolca. Dzieło namalował Karl Müller z Düsseldorfu.

Przy kościele znajduje się cmentarz. Ostatni pochówek miał tu miejsce w 1955 roku. W latach 1991 - 1993 teren cmentarza uporządkowano i utworzono lapidarium.