Stolec

Największa wieś w rejonie Ząbkowic Śl., której początki sięgają  I poł. XIII w. Nazwa wsi nawiązuje do staropolskiego „stolicz”, oznaczającego stolicę otaczającego terenu. Stolec był wsią rycerską, a od końca XVIII w. stolicą Wolnego Państwa Stanowego, należącego do rodu Schlabrendorfów. Najcenniejszym zabytkiem wsi jest gotycki  kościół p.w. Najświetszej Panny Marii i św. Zuzanny z końca XIII w. Wewnątrz znajduje się późnogotycki tryptyk poświęcony św. Rodzinie oraz cenna polichromia z XV w. Na wzgórzu za kościołem znajduje się ruina pałacu, zniesionego w poł. XVIII w. i przebudowanego w II poł. XIX w. w stylu neobaroku francuskiego. Wokół pałacu dawne oficyny, dawny renesansowy dwór z tablicą fundacyjną z XVII w. oraz zabudowania folwarczne, wokół zaniedbany park z resztkami oranżerii i wieży belwederu.  Na północ od zespołu pałacowego znajduje się neogotycki kościół p.w. św. Jana Nepomucena z II poł. XIX w. z neogotyckim wyposażeniem wnętrza.  Nieopodal wsi  idąc za znakami szlaku żółtego w kierunku Ząbkowic Śl. można dojść na Górę Wapienną (357 m npm), gdzie w dawnym kamieniołomie wapienia znajduje się rezerwat ścisły Skałki Stoleckie. Jest to rezerwat faunistyczny chroniący najdalej na północ wysunięte stanowisko czarnej pszczoły śródziemnomorskiej obrostki murówki. W podziemnej części dawnej kopalni  wapienia znajduje się ostoja zimowa kilkunastu gatunków nietoperzy.